سرباز وطن برای ایرانی قدرتمند
گروهبان سوم «هراچ هاکوپیان» در 20 تیر 1344 در اصفهان در خانواده ارمنی جلفایی چشم به جهان گشود. او دارای یک خواهر با نام آسانت هاکوپیان می باشد که در جلفای اصفهان زندگی می کند و سه برادر که یکی از آنها در اصفهان و دو برادر دیگر خارج از ایران ساکن می باشند.
دوران پیش دبستانی، ابتدایی و مقطع راهنمایی تحصیلی در مدرسه ارامنه «کانانیان» اصفهان گذراند. بعد از آن ترک تحصیل نموده و تا زمان اعزام به خدمت مقدس سربازی به کار مشغول شد. دوران آموزشی را در کرمان به اتمام رسانده و بلافاصله به رزمندگان لشکر 81 زرهی کرمانشاه مستقر در خطوط مقدم جبهه پیوست. «هراچ» به همراه هزاران همرزم دلاور خود در عملیات «کربلای 9» در تاریخ بیستم فروردین 1366 شرکت داشت و در اثنای این نبرد جانانه، از زمانی که در آن هنگامه برای آوردن پیکر زخمی «هنریک دراوانسیان»، دیگر سرباز شجاع ارمنی به سمت سربازان دشمن بعثی، بازگشته و پس از آن مفقود الاثر گردید.
خصوصیات فردی و زندگی گروهبان سوم «هراچ هاکوپیان» به روایت پدر و خواهر گرامی ایشان
«... «هراچ» پسری شاداب بود. به بزرگترها احترام می گذاشت و دوستان بسیار زیادی داشت. او فوتبال بازی کردن را خیلی دوست داشت. معلمش تعریف می کرد که «هراچ» پسری است که اگر ریگی به دریا بیاندازد، آنرا برایتان می آورد. پسری با غیرت بود و با جان و دل برای رفتن به خدمت سربازی و جنگ اسم نویسی کرد. 23 ماه در جبهه های جنگ بود. از جایی که خدمت میکرد بسیار راضی بود. از فرماندهان خود نیز خیلی راضی بود. وقتی از او سوال می کردم که "جایت خوب است یا نه؟"، جواب می داد: "برای من نگران نباشید، جای من بسیار خوب است." در آخرین مرخصی خود که به اصفهان آمده بود، برای کارت پایان خدمتش، عکس گرفت و به جبهه برگشت تا کارت پایان خدمتش را دریافت و پیش ما برگردد. اما از روزی که از پیش ما رفت تا به امروز به خانه برنگشت و از او نیز هیچ خبری نداریم. او پسری نترس بود. دوستانش را خیلی دوست داشت. همانگونه که دوستانش تعریف می کنند، در زمان نبرد، «هنریک دراوانسیان» زخمی می شود و «هراچ» به عقب برمیگردد تا پیکرش در خاک دشمن باقی نماند. او برای ملت ایران و برای زادگاه خود ایران جنگید و برای ما، یعنی والدینش، احترام به ارمغان آورد...». «... هراچ فوق العاده با غیرت، مهربان و خوش اخلاق بود. دوست دا