چارلز گلوور بارکلا (۱۸۷۷ لانکاشر انگلستان، ۱۹۴۴ ادینبورگ اسکاتلند)، فیزیکدان بریتانیایی بود که نوبل فیزیک ۱۹۱۷ را از بابت تحقیقاتش بر روی پراش پرتوی ایکس، دریافت کرد. پدیده‌ی پراش پرتوی ایکس، زمانی رخ می‌دهد که پرتوهای ایکس عبوری از درون مواد، تحت تاثیر الکترون‌ها، منحرف می‌شوند. از این تکنیک، به طور اختصاصی در مطالعه‌ی ساختار اتم‌ها استفاده می‌شود. در سال ۱۹۰۶، چارلز بارکلا نشان داد که طیف ثانویه‌ی پرتوی ایکس هر عنصر، انحصاری بوده و ارتباطی با دما، ساختار و ترکیب شیمیایی ندارد. پس این طیف، ویژگی اختصاصی یک اتم بوده و به همین خاطر، به یک ابزار مهم در تحقیقات اتمی تبدیل شد. نوبل ۱۹۱۷ در سال ۱۹۱۸ به بارکلا اختصاص یافت و در سال ۱۹۲۰، به همراه نوبل‌های مربوط به دوران جنگ جهانی اول، به او و دیگر دانشمندان اهدا شد.
نوبلیست‌های فیزیک با اَبا اِباد
قسمت هفدهم
نوبل ۱۹۱۷