بسته‌اند انگار درهای حواس!بی تو از زندان خویشم در هراس.بسته‌ها را هم تو خواهی کرد باز،با توام از هر کلیدی بی‌نیاز.قفل هر حس را کلید انگشت تست،پس گشاد کار من در مشت تست.مشت خود بگشای تا من وا شوم،در دم از پنهان خود پیدا شوم.پنج حسّ خویش را پیدا کنم.بندهای شش جهت را وا کنم.* * *می‌گشاید دوست درهای مرا،میکند تعبیر، رؤیای مرا.بینی و چشم و زبان و گوش و پوست،پنج خطّ حامل آواز اوست.