فیلم هفت(SEVEN)، به نویسندگی «اندرو کویین واکر» و کارگردانی «دیوید فینجر» به گونه‌ای طراحی شده است که حسی آخرالزمانی را به تماشاگر منتقل کند. گویی این پیام آور شوم که دستانش به خون آلوده است، حکم انقراض نسل بشر را در دست دارد و برای اجرای حکم قتل گناهکاران آمده است. جان دوو(کوین اسپیسی) قربانیان خود را با توجه به هفت گناه کبیره‌ی: «شکم پرستی، حرص، تنبلی، هوس، غرور، حسادت و خشم» به قتل می‌رسان تا حکم الهی را اجرا کرده باشد. اما وجه تکان دهنده ماجرا در این است که اگر به مقدس‌ترین باورهای کهن نگاه کنیم، قاتل حرف حساب می‌گوید و حق دارد قربانیانش را به جرم ارتکاب گناهان کبیره مجازات کند...فیلم هفت با وجود مایه‌های مذهبی و ارجاع‌های فلسفی و آخرالزمانی‌اش، به دلیل ساختار جذاب و درام پرتنش و بازی درخشان بازیگرانی چون: برد پیت، مورگان فریمن و بالاخر بازی کم نظیر کِوین اسپیسی، توانسته است محبوبیت تماشاگران سینما را از آن خود کرده و جایگاهش را در فهرست آثار برگزیده سینمایی حفظ کند.
آیا حقیقتا انسانی که معجزه هستی و جانشین خداوند است را می‌توان با ترازوی گناهانی چون کبیره و صغیره به قتل رساند؟ از قضاوت کردن انسان، تا به قتل رساندن او، زمانی به بلندای عمر هستی وجود دارد. به همین دلیل است که آفریدگار جهان هرگز آدمی را تا زمانی که زنده است، قضاوت نمی‌کند. به همین دلیل است که کارآگاه سامرست(مورگان فریمن) به همکار جوان خود دیوید میلز توصیه میکند که هرگز درصدد اصلاح جامعه و مردم بر نیاید. شاید یه این دلیل که «دنیا، هرچند جای خوبی نیست، اما ارزش جنگیدن را دارد.» (بخشی از نقد: "هفت گناه قاتل". عباس مؤذن)