بى‌بن‌كعب از پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله روايت كرده كه: «هر كس سوره عَمَّ يَتَساءَلُونَ را قرائت كند خداوند در روز قيامت او را از شراب‌هاى خنك بهشتى سيراب نمايد».
از امام صادق عليه‌السلام روايت شده كه فرمودند: «هر كس سوره نبأ را قرائت كند و تا يك سال مداومت نمايد از آن سال نمي‌گذرد، مگر اينكه موفّق به زيارت بيت‌اللَّه‌الحرام مي‌شود»
محتواى سوره نبأ را مى توان در چند بخش خلاصه كرد.
سؤالى كه در آغاز سوره از حادثه بزرگ (نبا عظيم) يعنى روز قيامت مطرح شده است؛
سپس به بيان نمونه هايى از مظاهر قدرت خداوند در آسمان و زمين و زندگى انسانها و مواهب آن- به عنوان دليلى بر امكان معاد و رستاخيز- مى پردازد؛
در بخش ديگرى قسمتى از نشانه هاى آغاز رستاخيز را بيان مى کند؛
در بخش ديگرى گوشه اى از عذاب‌هاى دردناك طغيانگران را و به دنبال آن قسمتى از نعمتها و مواهب شوق انگيز بهشتى را شرح مى دهد؛
سرانجام با انذار شديدى از عذاب قريب، و سپس ذكر سرنوشت غم انگيز كافران سوره پايان مى گيرد
دقت در سوره نبأ نشان مى دهد كه علت نزول آن، اين بود كه رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله، مكرر از روز قيامت خبر مى داد و آن سبب گفتگو ميان مشركان مى شد و آن را انكار مى كردند.
در اين سوره بعد از نقل اختلاف و انكار معاد، ابتدا نظام فعلى جهان و نظام زندگى تذكر داده شده و سپس ماجراى قيامت درباره مؤمنان و كافران بيان گرديده است.
سوره در صدد اثبات قيامت از طريق قدرت خدا و قياس آخرت به دنيا است، يعنى خدايى كه نظام متقن فعلى را به وجود آورده، مى تواند آن را در شكل ديگر و شرائط ديگرى كه همان قيامت است به وجود بياورد.