سرانجام منتشر شد: دمکراسی لیبرال
نویسنده: شيرزاد پیک حرفه
دستہ موضوعے: فلسفه سیاست
نوبت انتشار: ١
سال انتشار: ١٤٠٢
ماه انتشار: امُرداد
طرح روے جلد: کوروش شبگرد برگرفتہ از اسکیس سالوادور دالی
جلد: نرم
قطع: رقعے
تعداد صفحہ: ٤٣٦
اگر تاریخ جہان را یک فیلم سینمایے بدانیم، «دمکراسی» فقط یک سکانس از آن است. جهان، از آغاز تا امروز، پیش و بیش از #دمکراسی شاهد #پادشاهی اریستکراسی و گستره گسترده‌ای از گونه‌های گوناگون اقتدارگرایی بوده است و «دمکراسی»، در سنجش با سال‌هایی که آن شیوه‌ها در کشورهای مختلف حکم‌فرما بوده‌اند، کوتاه‌ترین شیوه زمام‌داری در طول تاریخ بشر است. «دمکراسی مستقیم» آتن هرگز به دل فیلسوفان بزرگ یونان باستان ننشست. #افلاطون در #جمهوری با تمثیل‌های مختلف ازجمله تمثیل «ناخدا و ملوانان» «دمکراسی» را نقد کرد و آرمان‌شهرش را در گرویِ وجود #فیلسوف #شاه دانست تا در آن #سقراط ها، به‌جای نوشیدن شوکران، قدر بینند و بر صدر نشینند و #ارسطو ، در سیاست، آن را گونه‌ای از حکم‌رانیِ اکثریت دانست که در واقع به‌معنای حکم‌رانیِ فقیران و ضعیفان برای دست‌یابی به منفعتشان بود. به باور ارسطو، «خطر دمکراسی» این بود که در آن یک طبقه از جامعه، که بزرگ‌ترین ـ و غالباً فقیرترین و ضعیف‌ترین طبقه نیز است ـ بر کل جامعه و اقلیت‌ها حکم می‌راند و منفعت خود را بر آنها تحمیل میکند. هِرُدُت نیز #پادشاهی_ایران را از دمکراسی آتن برتر می‌دانست. «پدران بنیان‌گذار» نخستین جمهوری دمکراتیک در جهان مدرن نیز آشکارا با کژی‌ها و کاستی‌های آن آشنا بودند و #آمریکا را نسخه مدرن «جمهوری رومی» می‌دانستند؛ نه «دمکراسی آتنی.»
#دموکراسی #مشروطه #دموکراسی_لیبرال #لیبرال_دمکراسی #سلطنت_مشروطه #لیبرال_دموکراسی #لیبرال #لیبرالیزم #لیبرالیسم #تکویل #توکویل #دمکراسی_در_آمریکا #دموکراسی_در_آمریکا #سلطنت