سرزمین قلههای سربه فلک کشیده، چشمههای جوشان و آبشارهای بلند، کوهی به ارتفاع هزار و ۹۰۰ متر دارد که وقتی از خرمآباد به سمت الشتر میرویم در کنار جاده به آن برخورد میکنیم. جایی که به خاطر گلسنگهایش به مخمل کوه معروف است.
گلسنگهایی که در بهار میرویند، سنگهای سیاه را سبز میکنند و جایی را به وجود میآورند که از خزههای سبز و قهوهایی پوشیده شده. رنگ این مخملها متغیر است و نمای کوهها را در یک روز سبز سبز و در یک روز به شکل قهوهایی مخملی در میآورد.