چهره ماندگار جغرافیا بود و بیشتر عمرش رو صرف تحقیق و نگارش در حوزه علم جغرافیا کرد.
پس فهمیدن اینکه چقدر محیط زیست براش حیاتی بود، کار سختی نیست.
مرحوم کردوانی معتقد بود که: «میراث طبیعی به جای مانده در ایران به لحاظ انرژی‌های تجدید شونده، شامل نور خورشید، باد و خاک بسیار غنی است. وجود بیابان لوت و انرژی گرمایی نهفته در آن، مزیت بزرگی برای ایران محسوب می‌شود»
ایشون با مشکلات محیط زیستی ایران آشنا بود و از سر دلسوزی و دغدغه، راه حل ارائه میداد.
مثلا برای مساله گرد و غبار در ایران و تثبیت خاک بیابان‌ها، پاشیدن ریگ رو راهکار مناسبی میدونست.
«پیشنهاد من آن است که باید از طبیعت درس بگیریم. از یزد تا بافق و از نایین تا انارک، دشت‌هایی هست که ریگی است و شدیدترین باد و باران نمی‌تواند در آن فرسایشی ایجاد کند. این بیابان‌ها را طبیعت با پاشیدن ریگ تثبیت کرده‌است. از مزایای ریگ آن است که ارزان به دست می‌آید و در همه جا هست. باید در بیابان‌هایی که خاک آنها در حال کنده شدن و فرسایش است، ریگ بریزیم.»
عضویت در بنیاد مطالعات آسیایی، عضویت در شبکه آب خاورمیانه، عضویت در هیئت‌امنای صلح سبز، ریاست کمیته بیابان‌زدایی انجمن متخصصان محیط‌زیست ایران، از دیگر سوابق مطالعاتی و اجرایی پدر علم کویرشناسی ایران محسوب میشد.
خدمات علمی ایشون برای پیشبرد علم کویرشناسی و مقابله با خشکسالی، فراموش نمیشه، روحشون شاد.