your browser not support this video

جهان را با نسیم پرچم سرخت تکان دادی تو با جان دادنت بر هر امید مرده جان دادی به خاک افتادی و تاریخ با افتادنت برخاست زمین افتادگان را اشتیاق آسمان دادی چگونه از تو ای احسان مطلق دست بردارم؟ که حتی دشمنت را هم در آغوشت امان دادی کسی از محضر تو دست خالی برنمی می گردد گواه من عقیقی که به دست ساربان دادی تو در گودال هم تنها به فکر این و آن بودی عبایت را به این دادی قبایت را به آن دادی تو در این اربعین ها محشر کبری به پا کردی و راه قبله را آن گونه که باید نشان دادی شاعر مهدی امامی