بیداری و فغان در دیرین دیرین به معنای بیدار شدن از خواب در ساعات پایانی شب و انجام فعالیت‌هایی مانند گریه، فغان و یا ناله است. این موضوع به طرزی شعری و زیبا به تنهایی و غم و افسردگی شخص اشاره دارد. این واژه‌ها می‌تواند نشان‌دهنده وضعیت روحی و حالت انسان باشد که از خواب بیدار می‌شود و با ناله و گریه احساس تنهایی و درد خود را بیان میکند.