کارده چیست؟
آش #کارده نوعی از انواع آش‌های ایرانی است که در محدودهٔ جنوب غربی زاگرس به ویژه در مناطق لُرنشین پخته میشود. در طبخ این آش از گیاهی مخصوص بنام کاردین یا کارده و نام علمی (شیپوری) استفاده میشود. این آش در مناطق مختلف روش‌های پخت متفاوتی دارد؛ از روش‌های تخمیری درمناطقی مانند ممسنی استفاده میشود. این آش در مناطق چهارمحال و بختیاری، اصفهان و خوزستان،نوراباد ممسنی و کازرون استفاده میشود
. گیاه کارده در ارتفاعات کوه‌های زاگرس به وفور یافت میشود. فصل رویش آن اواخر زمستان و دو ماه اول بهار است.
گیاه کارده یک نوع سبزی کوهی است و به صورت خام طعمی تلخ دارد که به آن علف خرس نیز گفته میشود و به صورت خام برای انسان قابل‌مصرف نیست؛ کارده نوعی گیاه خوراکی ترد شکننده با برگ‌های پهن است و اسم کارده گرفته‌شده از ویژگی برندگی برگ آن هنگام تازه خوری است یعنی اگر برگ کارده را به صورت تازه مصرف کنیم به اصطلاح زبان را می‌برد.
و قابلیت استفاده به صورت خام را ندارد.
خواص کارده:
خواص کارده علاوه بر خوشمزه بودن به دلیل تخمیر جو در آن سرشار آنتی اکسیدان و ویتامین ب است که این ویتامین‌ها علاوه بر تقویت قوای عصبی اشتهاآور بوده و از کم‌خوابی و آشفتگی جلوگیری میکند و کارده موجود در آن باعث تقویت دستگاه گوارش شده و به دلیل ملین بودن فعالیت‌های روده‌ها را بهبود می‌بخشد.
و از اهمیت دارویی این گیاه می‌توان به درمان بیماری‌هایی چون چربی خون، فشارخون، عفونت، دیابت و یرقان اشاره کرد.
نحوه پخت کارده:
برای پخت آش کارده ابتدا کارده ها را پاک کرده، بعد از شستن و ابکش کردن آن سبزی ها را خرد نموده، آرد گندم، نمک و فلفل و دوغ محلی یا ماست و برنج نیمه دانه را به آن اضافه کرده، خوب هم می زنیم و می گذاریم تا در یک جای گرم به مدت هشت ساعت بماند.
سپس به همراه یکی دو لیوان آب بر روی حرارت ملایم می گذاریم تا بجوشد و مرتبا هم می زنیم تا ته نگیرد.
بعد از اینکه سبزی ها پخته شد و آش کمی غلیظ گردید، اماده سرو میشود