تاب تاب عباسی نام خدا، عبارتی است که در اغلب شعرهای شاهنامه فردوسی به کار رفته است. این عبارت به معنای فریاد و دعایی است که قهرمانان و شخصیت‌های مختلف این اپیک در لحظات تنش و نبرد از سوی زبان می‌رانند تا به خداوند کمک در دفاع از حق تازه کنند. این عبارت نشان از اعتقاد شدید به توانایی خداوند و ایمان عمیق شخصیت‌های شاهنامه به او دارد.