شریح بن حارث کندی مشهور به شریح قاضی از چهره‌های اجتماعی، قضایی و تا حدی سیاسی صدر اسلام. به دستور عمر بن خطاب قاضی کوفه شد و عثمان هم منصب قضای او را تثبیت کرد. او در زمان حکومت امام علی(ع) به دلیل بعضی قضاوت‌های نادرست تبعید شد. برخی او را از عوامل اصلی در بسیج مردم کوفه و شام علیه امام حسین(ع) می‌دانند. مورخان مدت قضاوت شریح را از ۵۳ تا ۷۵ سال ذکر کرده‌اند.منابع، تاریخ دقیق تولد شریح را به خاطر گمنامی و نا‌شناس بودن وی در آن زمان ذکر نکرده‌اند، ولی با توجه به اینکه اکثر منابع معتبر، سال وفات او را ۷۸ یا ۸۰ هجری و سن او را در هنگام مرگ ۱۰۶ تا ۱۱۰ سال دانسته‌اند، تاریخ ولادت او، حدودا ۳۰ سال قبل از هجرت پیامبر (ص) بوده است. اما مطابق روایت ابن حجر[۱]، تاریخ ولادت او حدودا همزمان با تولد امام علی (ع) بوده است.
از دوران کودکی و نوجوانی او جز چند خبر کوتاه، چیزی در دسترس نیست؛ یکی از این خبر‌ها مربوط به اسارت وی و مادرش در دوران نوجوانی و دیگری در رابطه با خبر ازدواج وی با دختری از بنی تمیم به نام زینب[۳] است. خبری بسیار کوتاه از تعلیم و آموزش دیدن او در نزد معاذ بن جبل وجود دارد. اکثر منابع، مهاجرت شریح از یمن به حجاز را تأیید کرده‌اند. بعضی مقصد وی را شهر مدینه ذکر کرده‌اند[۵] و برخی دیگر از ذکر مقصد وی خودداری نموده‌اند.[۶] درباره تاریخ این مهاجرت هم اختلاف می‌باشد؛ تعدادی از مورخان، زمان آن را در دوران پیامبر (ص)[۷] و عده‌ای آن را بعد از وفات پیامبر (ص)، یعنی در دوران خلافت ابوبکر، ذکر کرده‌اند