سلیمان بن صُرَد بن جون خُزاعی(شهادت ۶۵ق) رهبر قیام توابین و از بزرگان عرب و شیعیان کوفه و صحابی حضرت محمد(ص)، امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع). او در برخی جنگ‌ها در رکاب امیرمؤمنان(ع) بود؛ در دوران امام حسن(ع) نیز از بزرگان شیعه کوفه به حساب می‌آمد، اما با صلح امام حسن با معاویه مخالف بود. نخستین نامه‌نگاری‌ها برای دعوت امام حسین(ع) به کوفه به رهبری او انجام شد، با این حال خود او در نبرد کربلا حضور نداشت. مورخان، دلایل مختلفی برای عدم حضور سلیمان در واقعه کربلا برشمرده‌اند. پس از شهادت حسین بن علی(ع)، رهبری قیام توابین را در سال ۶۵ق بر عهده داشت. این قیام به خونخواهی امام حسین(ع) شکل گرفت و سلیمان در آن به شهادت رسید.سلیمان بن صرد در مکه به دنیا آمد. در منابع تاریخی هر چند به تاریخ زمان ولادت وی اشاره نشده است، اما چون گفته شده که وی در هنگام شهادت در سال ۶۵ق.، ۹۳ ساله بوده، می‌توان گفت وی پنج سال قبل از بعثت به دنیا آمده است. نام پدرش «جون» بود و در نسبتش به قبیله خزاعه هیچ اختلافی نیست. نام وی در عصر جاهلیت «یسار» بود که پیامبر(ص) نامش را پس از مسلمان شدن به «سلیمان» تغییر داد. کنیه وی را «ابو مُطَرّف» گفته‌اند.شیعه و اهل سنت او را ستوده‌اند. وی پیرمردی نیک، عابد، فاضل و دارای مکانت و مقام ویژه در میان قوم خویش بود و قبیله خزاعه از او اطاعت می‌کرد.