محمد بن يعقوب عن علي بن إبراهيم عن أبيه عن ابن أبي عمير عن هشام بن سالم و محمد بن حمران عن الوليد بن صبيح قال: دخلت على أبي عبد الله ع فاستقبلني زرارة- خارجا من عنده فقال لي أبو عبد الله ع- يا وليد أ ما تعجب من زرارة- سألني عن أعمال هؤلاء أي شيء كان يريد أ يريد أن أقول له لا فيروي ذاك علي ثم قال يا وليد متى كانت الشيعة- تسأل عن أعمالهم إنما كانت الشيعة تقول يؤكل من طعامهم و يشرب من شرابهم و يستظل بظلهم متى كانت الشيعة تسأل عن هذا.ظلم دارای مراتبی است. در بسیاری از مراتب، ظلم و کفر دو روی یک سکه هستند. هرکافری از جهت زیرپا گذاشتن حقوق انسانها ، قطعا ظالم است و هر ظالمی ولو ادعای اسلام و ایمان کند و نماز بخواند و روزه بگیرد و حج به جا آورد و صدقه دهد، از جهت ظلم به مردم ، و زیر پا لگد مال کردن حقوق عباد الهی، قطعا "منافق" و در حقیقت "کافر" است، گرچه ممکن است گروهی بنابر مصالحی او را مسلمان قلمداد کنند. زیرا محال است کسی به خدا و عقاب الهی و آیات کتابهای آسمانی و محتوای رسالات انبیاء و روز جزا ، ایمان داشته باشد، و در عین حال، از روی آگاهی و عمد، حقوق بندگان خدا را نقض کند.
قرآن کتاب خدا و چهارده نور مقدس علیهم السلام کمک بر ظلم را از زشت ترین گناهان برشمرده اند و این عمل ویرانگر در قرآن و روایات به شدت مورد مذمت واقع شده است. نمرودها، فرعون ها، و ... به کمک افراد دنیا دوست و منفعت پرست و لذت گرا، زبون و فرصت طلب سیستم های ظالمانه را پایدار و به ظلم خود ادامه دادند. قرآن کریم، در آیه 2 سوره مائده با تاکید بر نیکی و تعاون بر تقوی، از همیاری و همکاری و کمک به ظالمین یا ستمگران نهی فرموده است و رکون و حمایت از زور مداران و همکاری با ستمگران را موجب "کفر" و داخل شدن در آتش دوزخ دانسته است.