بینایی حیوانات: بخش اول
در بینایی اسب‌ها، قسمتی از محدوده دید خود را مستقیماً در مقابلشان دارند و به نسبت ما، رنگ‌های کمتری را مشاهده می‌کنند. مارها دارای گیرنده‌های حرارتی هستند و تغییرات دما را دریافت می‌کنند. پرندگان قادرند تا به فاصله‌ای 1.5 کیلومتری جزییات را ببینند؛ به عنوان مثال، یک عقاب می‌تواند از این فاصله یک موش را ببیند و یک کبوتر نیز ترک های کف خیابان را مشاهده میکند. مگس‌ها هزاران گیرنده بینایی دارند تا بتوانند این محدوده گسترده بینایی را داشته باشند و زمان را با کندی درک کنند. قورباغه‌ها تنها اشیاء متحرک را میبینند و اگر شکارشان تکان نخورد، توجهی به آن نمی‌کنند؛ آنها از گرسنگی می‌میرند و توانایی تمرکز فقط بر روی چیزهایی که می‌خواهند را دارند. بینایی سگ‌ها شبیه انسان است با این تفاوت که از برخی رنگ‌ها به خوبی استفاده نمی‌کنند؛ به جای آن، می‌توانند حرکات کوچک را از فاصله‌های دور احساس کنند.