مجتبی ذوالنوری(نایب‌رئیس دوم مجلس): اگر رئیس مجلس بنده شدم و از بیرون به صورت اتوبوسی و قطاری جمعیتی که هیچ آشنایی با مجلس ندارند را آوردم و بر قله مسئولیت‌های مجلس مستقر کردم، آن وقت کارمندی که سالیانی منتظر است تا بتواند از تجربه‌اش استفاده کند، باید این تجربه را در خدمت یک نیروی بیرونی که با منجنیق بر نوک قله پرتاب شده بگذارد.
امروز شرایطی پیش آمده که مجلس نه تنها نماینده محور نیست، هیئت رئیسه محور هم نیست بلکه رئیس محور است. مجلسی میتواند کارآمد باشد که همه نمایندگان سهیم باشند.
مطلبی به عنوان مصوبه مجلس به شورای نگهبان ارسال می‌شود و وقتی اعتراض می‌شود، بعد از چند روز برای رأی‌گیری به مجلس می‌آید. قدرت باید به نمایندگان برگردد. اختیار مجلس به دستگاه‌های بیرونی واگذار می‌شود.
منظور من اشخاص نیستند بلکه شرایط ساختاری چنین وضعیتی را رقم زده است.
آیا این نطق را می‌توان آغاز تلاش ذوالنوری برای کسب کرسی ریاست مجلس دوازدهم دانست؟!