اولین بار منتقد ادبی،مارتین اسلین،درکتابی به همین نام ثبت کرد.نوعی از تئاتر که به بازه وسیعی از اثار نمایشنامه نویسان اواخر دهه پنجاه و در طول دهه شصت از جمله ساموئل بکت،اوژن یونسکو،ارتورادامف و دهه های متعاقب ان از جملهتام استپارد و هارولد پینتر گفته میشود.
تئاتر ابزورد از لحاظ مفهومی در لایه های مختلف ،ارتباط تنگاتنگی با هیچ انگاری که پس از جنگ جهانی در آثاربزرگانی چون سارتر و کامو به اوج خود رسید دارد.
ارتباط چند بعدی ای که بازی های زبانی،کلیشه های اغراق امیز،تکرار و ترکیبات بی ربط یا حتی عبارات ابتکاری را به دنبال خود دارد و از زبان شخصیت هایی بیان میشود که معمولا در یک تراژدی_کمدی اسیر شرایط جبری و فشار های ناخوشایند ناخوداگاهند.ازه شیوه های روایی کلاسیک عبور می کند و بعدتر ان را به سخره میگیرد. و طبعا همیشه لااقل ته مایه ای از فضا سازی های سورئالرا تداعی میکند.مسخرگی تلخی که لایه های قابل توجه تراژدی را از وادی روایت های واریته تا شوخی ها و بداهه پردازی های کمدیا دل آرته با خود میکشاند.