دوست ندارم با آدما رابطه داشته باشم

بحث درباره ازدواج رامجردی جلسه سی و پنجم بیماران اجتنابی همه ما در کودکی نیاز داریم که نسبت به افراد مهم زندگی مانند والدین دلبستگی داشته باشیم اگر شرایط سالم باشد دلبستگی ما از نوع ایمن خواهد بود و اگر که شرایط ناسالم باشد ممکن است که دلبستگی ما از نوع ناسالم و بی قراری و اجتنابی باشد من اینجا فقط می خوام در باره دلبستگی اجتنابی صحبت کنم بعضی از کودکان به دلیل اینکه رابطه خوبی با والدین خود نداشتند تصمیم گرفتند که نسبت به دیگران بی تفاوت باشند و به بود و نبود آنها زیاد اهمیتی ندهند به همین دلیل با خودشان می گویند: اگر دیگران بیایند، آمدند، اگر نیامدند نیامدند، زیاد اهمیتی نمی دهم، ما به این افراد بیماران اجتنابی میگوییم از آنجایی که می خواهم در این مجموعه بسیار ساده و غیر تخصصی حرف بزنم، نمی توانم بیشتر از این درباره آن توضیح بدهم اما در مورد ویژگی‌های این افراد باید بگویم این افراد سعی می‌کنند که با دیگران به شکلی فاصله داشته باشند و هیچ وقت دیگران را درون تنهایی خود راه نمی دهند، این افراد یا در انتخاب همسر درست عمل نمی کند و خودشان کسی را انتخاب نمی کنند مگر اینکه کسی آنها را انتخاب کند و به زور بتواند با آنها رابطه برقرار کند و نازکش آنها باشد و نگذارد تقی به توقی بخورد و یا اگر که این افراد وارد رابطه شوند،انقدر کناره‌گیری می‌کنند، آنقدر بی تفاوت هستند و آنقدر بی توجه هستند، که رابطه را تخریب می کنند، این افراد در روانشناسی بیماران اجتنابی نامیده می شوند و نیاز به درمان دارند بیماران اجتنابی،ممکن است که گرفتار طرحواره طرد اجتماعی یا طرحواره نقص و شرم و یا طرحواره شکست و یا طرحواره اطاعت باشند که باید به روانشناس مراجعه کنندوبا تشخیص روانشناس و اینکه گرفتار کدام طر
دانلود ویدیو