امام جعفر الصادق (علیه السلام):
فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: فَمَنْ کَانَ يَرْجُوا لِقَاءَ رَبِّهِ اَلْآيَةَ قَالَ اَلرَّجُلُ يَعْمَلُ شَيْئاً مِنَ اَلثَّوَابِ لاَ يَطْلُبُ بِهِ وَجْهَ اَللَّهِ وَ إِنَّمَا يَطْلُبُ تَزْكِيَةَ اَلنَّاسِ يَشْتَهِي أَنْ يُسْمِعَ بِهِ اَلنَّاسَ فَهَذَا اَلَّذِي أَشْرَكَ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَداً
امام جعفر صادق علیه السلام درباره‌ی آیه‌ی: «هر کس امید دیدار پروردگارش را دارد» فرمودند: گاهی انسان کار ثوابی میکند اما با آن در پی رضای خدا نیست، بلکه ستایش مردم را در نظر دارد و مشتاق است آن را به گوش مردم برساند، چنین کسی در عبادت پروردگار خود شرک آورده است.
According to the Imam Jafar al-Sadiq (PBUH):
Imam Jafar Sadiq (peace be upon him) said about the verse: "Everyone has the hope of meeting his Lord": Sometimes a person does something rewarding, but he does not seek God's pleasure with it, but rather he has people's praise in mind and he is eager to bring it to people (show off). Such a person has committed shirk in the worship of his Lord.
منبع و مرجع:
بحار الأنوار، ج 69، ص 303