این لاکهید مارتین اف 35 لایتنینگ 2 است. جستجو برای یک جنگنده رادارگریز که بتواند در محدوده‌های تنگ بلند شود و فرود بیاید، دهه‌ها به طول انجامیده است. لاکهید مارتین توسعه جنگنده های آزمایشی "بالا رفتن عمودی" را از اوایل سال 1954 آغاز کرد.
این پروژه از جنگنده حمله مشترک J S F که 14 کشور را در آن شرکت می‌کرد و تمرکز وزارت دفاع برای توسعه یک سیستم تسلیحات هواپیمای ضربتی مقرون‌به‌صرفه و مقرون‌به‌صرفه برای نیروی دریایی و نیروی هوایی ایالات متحده بود، شکل گرفت.
هریر یکی از این هواپیماها بود که به این موفقیت مهندسی دست یافته بود.
فناوری آن جلوتر از زمان خود بود، اما مانند هر شگفتی مهندسی دارای نقص هایی است.
در طول فرود عمودی، به دلیل تلاطم ناشی از فرود خود، چندین بار واژگون می شد. در نوک هر بال، یک نازل کنترل رول کوچک وجود داشت که باید به صورت دستی توسط خلبان کنترل می شد تا هواپیما برای فرود ایمن ثابت شود.
با این حال، سیستم برخاست کوتاه و فرود عمودی F35B، STOVL یک پیشرفت بود، که فرود عمودی را با سرعت مافوق صوت دوربرد ترکیب می‌کرد و در نتیجه یک جنگنده رادارگریز و سریع رعد و برق قادر به حمل تسلیحات مدرن بود.