دست‌های پینه بسته‌ای که روزی چرخ‌های صنعت را می‌چرخاندند، حالا بی‌جان بر سینه آرمیده‌اند. چشمان مهربانی که همیشه لبخند بر لب داشتند، دیگر نوری از خود نمی‌تابانند. آن‌ها که روزهای سخت را با هم می‌گذراندند، حالا در خاک آرمیده‌اند. چه زود ستاره‌های درخشانی که در دل شب‌های کارخانه غرب کارون می‌درخشیدند، در آسمان ابدیت محو شدند. فقدانشان چنان عمیق است که گویی قطعه‌ای از دل ما کنده شده است.