این احساسی است که در زمانهای خاص و مهم در زندگی، انسان را فرا می‌برد به سوی یک پیاده‌روی معنوی و انسانی. احساسی که در آن فرا رفتن به کربلا، نه تنها نشان‌دهنده حضور در جایی مقدس و معنوی است، بلکه نمادی از تلاش و پیشرفت در راه پیروی از ارزش‌ها و ایده‌های اصیل و انسان‌محور است. به کربلا رفتن بیشتر از یک سفر جسمانی است، بلکه یک سفر روحانی و دلنشین که در آن انسان به دیدگاه‌های عمیقتر و ارزشمندتری از زندگی دست پیدا میکند و نزدیکتر به خداوند و خودش می‌شود.