مدیریت مناسب بازی، برای ایمن و عادلانه نگه‌داشتن آن، امری کلیدی است
گام اول مربوط به حوادث سطح پایین است، که ایمنی بازیکن را به خطر نمی‌اندازد.
در این موارد داور بدون نیاز به این‌که زمان بازی را متوقف کند، می‌تواند به بازیکن هشدار داده و از او بخواهد که رفتار خود را تغییر بدهد
گام دوم زمانی است که داور باید تصمیمی بگیرد.
این تصمیم می‌تواند محدودکردن فاصله بازیکن از بازیکن دیگر از نصف یک سوم زمین تا حدود ۵ متر باشد. اگر خطا در یک سوم محدوده گل باشد این محدودیت می‌تواند شامل تمام محدوده گل بشود.
اگر این تصمیم اعلام خطا(پنالتی) باشد، بازیکن خاطی باید بیرون از محدوده بازی و در موقعیت جدید بایستد.
در مواردی علاوه بر پرتاب پنالتی یک پرتاب آزاد هم در نظر گرفته می‌شود که در این موارد بازیکن خاطی یا به تنهایی می‌ایستد و یا در موقعیت ترکیب با دیگر بازیکنان می‌گیرد
گام سوم اخطار به بازیکنان است.
این در مواردی است که بازیکن متوجه می‌شود اگر به خطا ادامه دهد از بازی تعلیق خواهد شد.
گام چهارم تعلیق است. بازیکن برای دو دقیقه از زمان بازی به بیرون فرستاده می‌شود.
به‌عنوان مثال: " wing defence، بازی خطرناک، شما برای دو دقیقه تعلیق شده‌اید." بعد از دو دقیقه بازیکن تعلیق شده می‌تواند به بازی برگردد و یا بسته به تصمیم مربی این بازیکن می‌تواند با یکی دیگر از بازیکنان نیمکت تعویض بشود.
این یک تغییر بزرگ است، به این معنی که مربیان انتخاب‌های بیشتری دارند، به‌خصوص در زمانی که احساس می‌کنند بازیکن تعلیق شده، دیگر امکان هماهنگی با بازی را ندارد.
گام پنجم اخراج است.
زمانی است که بازیکن باید زمین بازی را ترک کرده و دیگر به بازی برنگردد.
به‌عنوان مثال: "دفاع در برابر گل، بازی بسیار خطرناک، شما باید اخراج بشوید."
تغییر کلیدی در این قانون، این است که امکان این‌که چنین بازیکنی بعد از چهار دقیقه با دیگری تعویض بشود وجود ندارد
مهم است که به یاد داشته باشیم داوران به‌عنوان یک تیم، برای کنترل بازی کار می‌کنند. همگی اخطارها، تعلیق‌ها و اخراج‌ها، در هماهنگی با کمک داوران هستند. به‌عنوان مثال اگر یک داور اخطار بدهد و بازیکن خاطی به بازی، همراه با خطا ادامه دهد، داور دیگر در انتهای زمین ممکن است این بازیکن را تعلیق کند.