تابستان است و سفرهایش. سفرهایی که ممکن است باعث هجران عاشق و معشوق گردد.
️سفر رفتن در عین اینکه مزایای زیادی دارد اما برای عزیزان درد دوری و فراق و هجران دارد، خصوصا برای عاشق صادق بسیار سخت و صعب است.
️ به نظر می‌رسد همه شاعران از دیدگاه و نظرگاه خاص خود نسبت به این مهم توجه داشته‌اند.
مثلا صائب تبریزی این گونه بیان میکند که:
سفر، برون کند طبع مرد از خامی
کباب، پخته نگردد مگر به گردیدن
یا سعدی شیرین سخن می‌فرماید که:
بسیار سفر باید تا پخته شود خامی
صوفی نشود صافی تا در نکشد جامی
یا حضرت مولانا که طاقت هجران ندارد، یار را از سفر رفتن این گونه منع می کند که:
بشنیده‌ام که عزم سفر می‌کنی، مکن
مهر حریف و یار دگر می کنی، مکن
یا حافظ شیرازی احساس قلبی خود را در مورد سفر رفتن یار، این گونه بیان میکند:
آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
_
در این پست، وحشی بافقی از درد و هجران یار سفرکرده خود، آه می‌کشد و دردمندانه ندا برمی‌آورد که:
آه تا کی ز سفر باز نیایی؟ باز آ
اشتیاق تو مرا سوخت، کجایی؟ بازآ...
و این زنجیره از شاعران کلاسیک تا شاعران معاصر هم‌چنان ادامه دارد....
️ شما هم یک بیت شعر، برای یار سفررفته خود تقدیم کنید و زیر این پست برامون بفرستید.
️ عاشقان! رنج‌های سفرتان به راحت حضرتان مبدل و میسر.