از ﻫﻤﻪ ﺑﺮﻳﺪه ﺑﻮدو ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد آدﻣﻰ ﻛﻪ رو ﺑﻪ روت ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد رو ﺧﻮدش ﻫﻤﻪ درارو ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﻮ ﭼﺸﺎت ﺧﻔﺖ ﻧﮕﺎﻫﺸﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﻏﺮق ﺣﺎﻟﻰ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﻮد ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻛﻪ اﺳﻤﺸﻮ ﻣﻴﮕﻦ ﺟﻨﻮن ﺗﻮ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﻠﺦ ﻛﺎﺑﻮﺳﺶ ﻫﻤﻮن ﭼﺸﻤﺎی ﻣﺎﻫﺖ ﺟﻠﻮ راﻫﺸﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﭼﺸﺎی ﺗﻮ ﮔﻨﺠﻤﻪ ﺧﺎک دﻧﻴﺎﻣﻮ ﻃﻠﺎ ﻛﺮد ﭼﺸﺎی ﺗﻮ ﻗﻠﺒﻤﻮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻋﺸﻘﻰ ﻣﺒﺘﻠﺎ ﻛﺮد ﺗﻮ ﻓﻘﻄ ﻣﻴﺘﻮﻧﻰ ﺣﺎل ﻣﻨﻮ ﺧﻮب ﻛﻨﻰ ﺗﻮی دل sepahi69