در شب پنجم محرم، یک نوجوان آذری زبان در حسینیه معلی شروع به روضه خوانی میکند. او با صدایی صاف و زیبا، اشعاری درباره شهادت حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و یاران باوفایش می‌خواند و با لحن‌ها و اشعار حزین و غمگین، حاضرین را به دامان عزاداری می‌کشاند. این نوجوان با احساس و ایمانی عمیق، بازگویی دراماتیک شهادت اهل بیت عصمت و طهارت (ع) را به گوش همه حاضران منتقل میکند و آنها را به گریه و عزاداری می‌اندازد.