انسان همواره دارای آرزوها و امانی‌هایی است که از این ویژگی بی‌نهایت و غیر قابل توصیف اشتقاق می‌یابد. آرزوهای بی‌همتا و بی‌مانندی دارد که به پروردگار خود متمایل است و باور دارد که فقط او می‌تواند به آن‌ها دست یابد. این آرزوها و امانی‌ها انسان را به سوی بهترین وجودشان و کامل شدن خودتن می‌کشانند و محبت و اعتقاد وی را به پروردگارش تقویت می‌کنند. این آرزوها به معنای هدایت و راهنمایی از سوی پروردگار به انسان برای رسیدن به بهترین وجودشان است و از این رو نیاز به رهبری از جانب پروردگار را احساس میکند.