این عبارت از شاعر بزرگ ایرانی، مولانا جلال الدین محمد بلخی، معروف به مولوی، درباره اهمیت و تأثیری که دولت و حکومت در زندگی افراد دارد، بیان میکند. او به این مسئله اشاره میکند که اگر دولت و حکومت به آسانی از چیزهای مهم و ارزشمند گذر کند و در نظر نگیرد، انسان‌ها ممکن است به فراموشی سقوط کنند و به جایی ناخواسته برسند. این جمله نشانگر اهمیت توجه و مسئولیت دولت نسبت به همه‌ی شهروندان است.