احتمالا از آنجایی که وقتی با دیگران هستم، احساس حمایت و تعامل دارم و این باعث می‌شود که حال و هوای بهتری داشته باشم. همچنین در مواقع ناراحتی و استرس، دوستان و خانواده می‌توانند به من کمک کنند و از تنهایی‌هایم در آن لحظه‌ها دور کنند. به همین دلیل ترجیح می‌دهم با دیگران باشم و از حضورشان بهره ببرم تا اینکه تنها باشم و احساس ناراحتی و تنهایی کنم.