نشیمن، یا قولنامه، به عنوان یک نوع امضای جذاب و خاص، از دوران باستان تا عصر نادرشاه افشار در ایران استفاده می‌شد. این نشیمن‌ها با الهام از هنرهای ایرانی، از جمله شیرینی‌سازی، منبت‌کاری و نقاشی، زیبایی و ارزش هنری فراوانی داشتند. از جمله کاربردهای اصلی این امضاها، اسناد رسمی، مهر و موسیقیات بوده‌اند و نشان از تمجید از هنر و فرهنگ ایران باستان دارد.