خود-دیوانه‌سازی عرفانی یکی از موضوعات پیچیده و مبهم در عرفان است که به عنوان خرافات عرفانی شناخته می‌شود. این موضوع بیان میکند که فرد برای رسیدن به وحدت با خداوند، باید خود را از تمام ارتباطات و ارزش‌های مادی و زمینی دیگر جدا کند و به تمرکز کامل بر روی خداوند و اوصاف الهی بپردازد. این نوع از رویکردها در عرفان ممکن است به دلایل فلسفی یا عقایدی مورد انتقاد قرار گیرد و به عنوان خرافات عرفانی شناخته شود.