وقتی یک بازیگر نقشی را با انگیزه، احساس و توانایی اجرا میکند، برخورد طبیعی و موثر با نقش او ایجاد می‌شود و مخاطبان نمی‌توانند باور کنند که او در واقع یک بازیگر است و نقشی در بازی ایفا میکند. این نوع بازیگرها توانایی خلق ارتباط عمیق و احساسی با کاراکترهای خود را دارند و این باعث می‌شود تجربه تماشا برای تماشاگران باورپذیرتر و جذاب‌تر باشد.