. شعر پدیدة حالتی ارستوی استّ و در جامعه مُشاهدات و تأمّلات شخصی و عمومی افراد را رنج موضوعی و حالتی تشکیل می‌دهد. این ویژگی باعث مُهیب بودن شعر پدید می‌شود. ارستوی همچنین مخاطب را در دنیایی تاریک‌تر، بیرونی و مفهومی میکند که در آن برخی از فرایند انسانی که بیشتر به زندگی تکان‌دهنده و ظالمانه است، می‌گذارد.