زیبایی و آفرینش خداگونه، به ویژگی‌ها و عواملی اشاره دارد که در طبیعت، هنر، معماری و هر چیزی که از آن به ذهن برسد، حضور دارد و مشاهده‌ی آنها برای انسان به احساس آرامش و شگفتی می‌انجامد. زیبایی می‌تواند در اشیاء مادی و روحی، رنگ‌ها و فرم‌ها، صدا و حرکت، نور و سایه و هر جنبه‌ای از واقعیت نمایان شود که موهوم زیبایی را جلوه دهد. این مفهوم بیشتر به معانی خارجی و ظاهری مربوط است، اما آفرینش خداگونه به نوعی به ارتباط با موجودیتهای بی‌مانند و فراتر از تجربه مادی و معمولی می‌پردازد که باور به آنها از مرزهای عقلی عادی فراتر رفته و به اعتقادات مذهبی و معنوی نیز ربط دارد.