تبدیل قطب پرستی به مفهومی متفاوت و عمیق‌تر در فرقه گنابادی و سایر فرق صوفیه، به معنای دستیابی به ارتباط مستقیم با الهی و حضور الهی در جهت دینی و روحانی است. این تغییر نگرش و معنویت بیشتر تاکید بر شناخت و عشق الهی، به جای تمرکز بر قطب و گروه قطبی است. این انحراف از قطب پرستی به سمت الهی‌گرایی، تأثیر مثبتی بر روحیه و باورهای افراد در این فرقه‌ها دارد و آن‌ها را به سوی رهایی و ارتقاء روحی هدایت میکند.