your browser not support this video

این جمله نشان‌دهنده حالت افسرده و غمگین فرد است که بدون حضور مورد عشق و علاقه‌اش، در دنیای پر از غم و اندوه فراموش‌نشدنی است. آن شخص احساس تنهایی و خالی بودن دارد و اندوهش تاریکی اطرافش را فرا گرفته است.