شعر زاغ روباه به اشعار شاعر معاصر ایرانی، سهراب سپهری تعلق دارد و در صفحه 34 از کتاب چهارم فارسی معنی آمده است. این شعر دربرگیرنده احساسات پیچیده و تضادات درونی انسان است که به وسیله تصویر زاغ و روباه به تصویر کشیده شده است. زاغ نمایانگر زیبایی و انسانیت است و روباه نمایانگر ظلم و خطر است. در این شعر، شاعر با استفاده از این دو تصویر، انسانیت و ظلم را مقایسه کرده و درونی‌ترین احساسات خود را به تصویر کشیده است. این شعر نمونه‌ای از شعر معاصر ایرانی است که با استفاده از زبان شعری پراهمیت و مفهومی ژرف، خواننده را به تأمل و اندیشه وادار میکند.