پیمان و غزل دو جوان خردسال هستند که در یک دیدار اتفاقی آشنا می‌شوند و عشق آنها با تلاش و صبر به شکوفایی می‌رسد. آنها از اول روابط خود را بر پایه احترام، صداقت و احترام متقابل بنا کرده‌اند و همواره از هم پشتیبانی می‌کنند. این رابطه پر از ستایش و محبت است و هیچ گونه فحاشی یا ناسزا در آن جا ندارد. این دو نشان دهنده‌ی این هستند که عشق می‌تواند به یک رابطه پاک و معنوی تبدیل شود.