دولت های گذشته بیشتر تمرکز خود را بر روی مسائل فوری و نیازهای فعلی جامعه قرار دادند و به تامین آینده کمتر توجه کردند. این امر ممکن است به دلیل فشارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بوده باشد که باعث توجه نکردن به برنامه ریزی بلندمدت و ایجاد راهبردهای پایدار برای آینده شده است. امروزه، با توجه به مسائل محیط زیست، تغییرات اقلیمی، نیازهای اقتصادی و اجتماعی، اهمیت برنامه ریزی برای آینده و توجه به پایداری بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.