your browser not support this video

در دستان ناتوانی و رنج، دلم به آه زار می‌زند در این دریایی از غم و تنهایی، اشک‌هایم آرام نمی‌گیرد تنها دستانی که به من تعلق دارند، دستان ناتوانی و بردباری‌اند و اکنون، با این عنوان غم‌آهنگین، جان می‌بخشم به آواز افسرده و همیشگی امید