در این روایت، صالحی واقعیت رویدادهایی را از دست رفته از زاویه نگرش خود به اشتراک می‌گذارد. او به تحلیل عملکرد جلیلی در مذاکرات می‌پردازد و ابراز میکند که چگونه این فرصت‌های از دست رفته می‌توانستند ارزشمند باشند. این روایت نشان دهنده اهمیت توجه به فرصت‌ها و بهره‌گیری از آن‌ها در مواجهه با چالش‌ها و مذاکرات می‌باشد.