در جلسه‌ای که هیچگاه عمومی نشد، عبداللهیان در آخرین لحظات موجودیت خود در آن غرفه، اظهار نظرهایی کرد که برخی آنها شامل عتاب به دیگران، ابراز انتقاد و تأکید بر مسائلی از اهمیت بالایی بود. این کلمات، نه تنها بر اهمیت این فرصت گمشده اشاره داشتند، بلکه از درون خود نشانه‌هایی از آرامش و تصمیم‌های عمیق ایشان را برجای گذاشتند. این تجربه نشان داد که حتی در جلساتی که عمومی نیستند، کلمات و نقل قول‌هایی که افراد اظهار می‌کنند، می‌توانند اثرات عمیقی در ذهن و قلب مخاطبان به جا بگذارند.