صدام حسین و اسکندر مقدونی دو فردی هستند که در تاریخ به عنوان شخصیت‌های کشنده و ظالم شناخته شده‌اند. صدام حسین به عنوان رهبر عراق برای ارتکاب جنایات علیه مردم خود و دیگران شناخته شده است، در حالی که اسکندر مقدونی به عنوان تصرف‌گر و ظالم که با دستکاری و خشونت به تنها هدف خود، یعنی تصرف زمین‌ها و حکومت بر سایر ملت‌ها می‌رسید. این دو شخصیت نمایندگانی از سرکوب و خشونت در تاریخ هستند و با پشتیبانی از افکار و اعمال آن‌ها، به عنوان موجودات سرکوبگر و ظالم محکوم می‌شوند.