این عبارت به این معنا است که اگرچه ممکن است در گناهان و اشتباهاتی فرو افتاده باشیم، اما همچنان باید به سوی اهداف و ارزش‌های اخلاقی و مذهبی خود پایبند بمانیم و از راه و روش‌های سیره شهدا و امام حسین (ع) پیروی کنیم. این جمله به ما یادآوری میکند که هرگز نباید امید را از دست داد و باید همیشه سعی کنیم به سمت خیر و اصلاح نفس پیش برویم.