هر چیزی که من ندارم، یک فضای خالی و تهی در زندگی من ایجاد میکند. این فضای خالی همواره یادآور نیازهایی است که هنوز برآورده نشده‌اند و احساس ناقصی را در من ایجاد میکند. از یک احساس عمیق از بی‌قراری و ناتمامی همراه با نگرانی و اضطراب رنج می‌برم. اما از طرف دیگر، این فضای خالی به من فرصتی می‌دهد تا به دنبال جستجوی آن چیز‌هایی بروم که به واقعیتی بهتر و بهبودی در زندگی‌ام منجر شوند.