تئوری تسلیم مشترک از جنگ اصطلاحی است که به وضعیتی اشاره دارد که هر دو طرف در یک جنگ یا نزاع، به دلایلی مانند عدم توانایی برنده شدن یا ادامه دادن جنگ، به تسلیم مشترک می‌رسند. در این حالت، هر دو طرف می‌پذیرند که بازنده نیز به توانایی‌ها و حقوق خود محدود شده است و باید شروع به مذاکره و صلح کنند. این تئوری بر این اصل تاکید دارد که تسلیم مشترک می‌تواند به جای تداوم جنگ، راهکاری برای حل و فصل صلح‌آمیز درگیری‌ها باشد.