عشق به عنوان یک نیاز ضروری در زندگی انسان‌ها تلقی می‌شود. این احساس قوی و عمیق، قدرتی است که انرژی مثبت و شادابی به زندگی افراد می‌بخشد و احساس کنارگذاشته شدن و تنهایی را کاهش می‌دهد. عشق می‌تواند ارتباطات اجتماعی را تقویت کرده و احساس تعلق و پذیرش را در فرد ایجاد کند. از طرف دیگر، نبود عشق ممکن است منجر به احساس تنهایی، افسردگی و عدم رضایت از زندگی شود. در نهایت، عشق به عنوان یکی از ارکان اساسی و اساسی زندگی انسان‌ها باعث شادی و سعادت آن‌ها می‌شود.