قنات یکی از شسته‌های اصلی تامین آب برای کشاورزی، شرب و سایر نیازهای آبی بوده است که ایرانیان در دوران باستان از روش‌های مختلفی برای احداث آن استفاده می‌کردند. این روش‌ها شامل حفر یا کندن کانال‌ها در زمین، استفاده از منابع آب زیرزمینی و ساخت سدها و تونل‌ها بود. این اقدامات نه تنها منجر به تأمین آب برای کشاورزی و دیگر فعالیت‌های انسانی می‌شد، بلکه در برخی موارد به ایجاد سیستم‌های آبیاری پیشرفته و برنامه‌ریزی شده نیز منجر می‌شد.