این جمله‌ای است که آقای قرائتی به شیوه‌ی طنزآمیز خود از اهمیت چای در زندگی روزمره انسان‌ها صحبت میکند. او این اصل را با طنز و طعنه خنده‌داری بیان میکند که بدون نوشیدن چای، احساس گرسنگی و خوشحالی را نمی‌توان تجربه کرد. این جمله نشان دهنده ارزش و اهمیت چای در فرهنگ و زندگی ایرانیان است که از تاریخ‌های قدیمی تا امروز مورد توجه و تمجید بوده است.